Week 4: Heerlijk zonnig en bloedheet

Buenos Chico´s! Como esta?

Aqui esta bien, Gracias! Y tu? Zo als hier is weergegeven begint ongeveer ieder gesprek met een collega, dat schijnt hier gebruikelijk te zijn. Soms wordt dit wel meer dan 1x per dag aan iemand gevraagd door dezelfde gesprekspartner. Ze zijn hier nog gekker dan ik zou je zo denken. Vandaag was er een Nederlander op het bedrijf die van die echte Hollandse droge humor had, geweldig om dat weer mee te maken!

Ik schrijf dit bericht nadat ik een week eerder vulkaan puyehue heb belopen en aangezien ik mijn avonden, mijn site en mogelijke fans toch moet vullen/plezieren is hierbij de update van week 4 alweer van mijn verblijf in Chili die toch verrekte zonnig is verlopen, gemiddelde temperatuur van 25+ denk ik. Lekker voor mij, de Chilenen laten iedere minuut een kreun en de tulpen rijpen snel aan. De chilenen hier zijn gewent om de tulpen na de kerst te gaan rooien en zijn dus ook nog lekker kalm!(net als altijd) Maar aan het einde van deze week moeten de eerste tulpen er toch echt uit, eens zien hoe ze dat hier gaan aanpakken! Het schijnt dat dit weer absurd is voor deze tijd van het jaar en voor deze regio, leuk dat ik hier dan weer precies zit.

Week 4 begon met vermoeidheid van mijn klim naar de vulkaan Puyehue, een dagje ziek zoeken met mijn Chileense chica’s was een goed rustig begin! De volgende dag moest ik beginnen met tulpen uit de netten graven en de maat bekijken, ze dachten die blanke Nederlander kan dan wel wat bruiner worden door al die klei. Nou ik kwam als een neger het veld uit, geweldig! Dat heb ik dus 3 dagen achter elkaar gedaan. Telkens van een bepaalde cultivar en een bepaalde opgeplantte maat de groei bekeken en opgeschreven. Op zich leuk werk om te doen, wel rustig in je eentje maar ook wel weer lekker! Gelukkig kon ik mijn gegevens in het Engels kwijt aan de opdrachtgever en hoefde ik dit niet, net als bij het selecteren in het Spaans te overleggen. Mijn opdrachtgever, de teeltmanager heeft me vrijdag ook nog even meegenomen naar een productieregio van lelies, ook leuk! Een hele aardig man van 35 ongeveer, het communiceren loopt af en toe raar. Zo kan het voorkomen dat hij de auto uitstapt om even naar de bathroom te gaan die nergens te bekennen is, dus ik denk dat dat een soort lelie is en stap ook uit. Tsja, interessante misverstanden!

De zaterdag ben ik wezen winkelen in Osorno en heb ik weer voldoende inkopen gedaan voor deze week. De supermarkten zijn hier erg interessant, de kerst hangt overal volop, net als de electronica en bandenplakspullen. Week 4 ben ik ook nog naar een winkel in Frutallair geweest waar een perceel met tulpen staat die ik moest bekijken, in deze winkel kwam een meisje erachter dat mijn ogen anders waren dan de meeste ogen hier en bleef ze er maar naar kijken ondertussen dat ik wilde afrekenen.

Zondag ben weer richting de Andes gereden en heb ik een geweldig weggetje gepakt naar een skicentrum, niet wetende wat ik moest verwachten mijn auto geparkeerd en gaan wandelen met boven mijn hoofd de skiliften. Gelukkig (of juist niet) was deze route beter dan de route naar de vulkaan Puyehue en had ik de eerste 1000m hoogte in een half uur beklommen (ongeveer, het kan ook 500 zijn) Daar aangekomen kwam ik bij een krater terecht van de vulkaan Casablanca. Mooi dingetje! Foto’s probeer ik zo snel mogelijk te plaatsen. Wie weet komt er al een link onder dit bericht te staan naar de foto’s. Achter de krater zag je de mama opdoemen: de vulkaan Casablanca. In mijn Lonely Planet kon ik vinden dat deze 1910 meter hoog was, dus die wilde ik wel even beklouteren! Hier lag echter al op 1100m al volop sneeuw, dus ik lekker banjeren door de sneeuw heen. Ondertussen een groep afdalers tegengekomen, ze kwamen van links van de vulkaan af. Ik denk: ‘de weg naar links is langer, ik ga rechtdoor!’ Na tot op 100m de top te hebben benaderd kreeg ik toch wel last van hoogtevrees en van stijltevrees, het was behoorlijk stijl en ik heb besloten om terug te glijden/gaan. Met een natte kont van de sneeuw, kreeg ik onderaan de berg kritiek op mijn spijkerbroek en mijn gympies (ik dacht ik trek mijn blarenschoenen voor een keer niet aan) Die kritiek kwam van de gids van die groep afdalers, een aardige Chileen waar ik het email adres van heb gescoord(om wellicht een keer ergens samen te gaan klauteren) op een of andere manier heb ik het toch fout aangepakt want zijn vriendin/autogenote was vele malen interessanter. Maarja, die kon weer geen Engels. Deze gids nam de linkerkant van de vulkaan overigens niet voor niets legde hij mij uit, maarja toen was het kwaad al geschiedt.
Het was die dag overigens ook erg mistig, dus vond ik het ook erg gevaarlijk om in mijn eentje daar te lopen. En een half uur nadat ik beneden was kon ik al een deel van de top niet meer zien omdat deze onder de mist bedolven was. Op mijn weg terug heb ik een dronkenlap in mijn auto meegenomen die mee wilde rijden tot waar ik woonde maar ik heb hem er tussentijds uit weten te knikkeren, mijn eerste lifter was geen succes, en dat terwijl er toch een hoop mensen zijn hier in Chili die liften. Ik hoop dat hij een uitzondering is, want anders zullen de automobilisten die lifters meenemen een behoorlijk vervelende ervaring opdoen.

Ik had dit weekend ook 3 dagen weekend, aangezien het maandag een dag was om Maria te eren of iets dergelijks, of was het Santa...iedereen zij iets verschillends tegen mij: Maar ik had een vrije dag! Ik zou eigenlijk met de plaatselijke Nederlander de tocht doen die ik die dag gedaan heb, maar deze had het druk met zijn kinderen dus ben ik alleen naar La Cascade gereden: Daar bleek een mooie waterval te zijn! Na even zoeken en rommelen kwam ik een bordje tegen die me wees naar: La Cascade/ waterfalls. Toepasselijk om het plaatsje te vernoemen naar het woord waterval. Overigens kwam ik onderweg ook een rivier tegen met de naam: Puenta Sin Nombre wat volgens mij iets betekent als rivier zonder naam. Ook origineel en een aanvulling op de band en de zangeres zonder naam!
De waterval was erg mooi, maar ik had er meer van gehoopt in de zin van die watervallen in Amerika. Het water viel denk van 100m hoogte naar beneden en kletterde daar uit een en vervolgde zijn stroom richting het meer. Erg indrukwekkend! Dat vond een meisje mij zeker ook, want die wilde graag met mij op de foto: Ze bleek caissière te zijn, leuk om te weten:) Mijn Lonely Planet kan overigens ook tegen water! Tijdens het uitrusten op een rots dacht ik deze even te gaan lezen, helaas viel hij in het water onder me waarna ik hem moest opvissen. Hij is gelukkig nog goed leesbaar, hij kan er nog 4 maanden tegenaan! Jammer dat ze hier in Chili zoveel water hebben, ik zie het twijfelachtig tegemoet met mijn Lonely Planet. (dit boek is trouwens een geweldige gids en wat er in staat klopt ook echt. Raar; maar ik ben gewend aan fantasieboeken waar nies van klopt)

Op de weg terug wilde 2 meisjes graag meeliften met me over een stuk van 1.000m, ze waren te lui om te wandelen. Aangezien ze er wel goed uitzagen ben ik op dit aanbod ingegaan en heb ik 1.000m naar Spaans gepraat geluisterd waar ik niets van verstond: De volgende interessante liftervaring! Volgende keer neem ik alleen nog maar knappe meisjes mee die met een volle tas langs de weg staan, deze zullen waarschijnlijk wel Engels spreken! Want het stikt hier van de Europese vakantiegangers!

De terugweg heb ik anders laten verlopen: Ik ging naar via de voet van de vulkaan Osorno (die ik ook nog moet beklimmen, hoogte 2600m) naar het plaatsje Puerto Varas. Het verbaasde me werkelijk wat ik daar aantrof: Een badplaats vol met badderende Chilenen aan een mooi meer! Daar een terrasje gepakt en een pizza naar binnen gesnoept. Onder het snoepen door kwam een groep mensen aangeschoven op het terras die naar mijn mening Zwitsers praatte, dus ik zeg eetsmakelijk in het Duits. Blijken het Noren te zijn, die mij vragen waar ik vandaan kom. Dus ik heel trots dat ik uit Holland kom, steekt 1 van die mensen zijn hand op en zegt: een goedemiddag! Een Nederlander die al 14jaar in Noorwegen woont en even voor zijn werk 1,5 jaar in Chili woont. En om het nog mooier te maken, met deze man ga ik aanstaande zondag paardrijden in die omgeving! Geweldige ervaring en handig om brutaal te zijn en zomaar mensen aan te spreken! Hij bleek overigens hier zalm te telen en we hebben wat teelttechnieken uitgewisseld.

Dus mijn volgende bericht zal ik met een pijnlijk achterste typen en daarbij hoop ik dat mijn internet zo werkt dat ik ook nog een keer foto’s kan publiceren!


Met foto's op:
http://s365.photobucket.com/albums/oo92/DavegoesChile/ Kijk in album nummer 2 en 3 voor de nieuwe foto's.

Of gebruik direct deze link:

http://s365.photobucket.com/albums/oo92/DavegoesChile/Davegoeschile2/

of

http://s365.photobucket.com/albums/oo92/DavegoesChile/Davegoeschile3/